Aniek Seelen – van den Aarssen woonde in 2018 nog op een groep bij Pluryn in Nijmegen, maar heeft deze woonplek inmiddels verruild voor een plekje op sportcentrum Papendal. De 28-jarige paracyclist is al tweevoudig wereldkampioen en gaat nu volledig voor het goud op de Paralympische spelen van 2028.

Equipe Mont Ventoux

"Hierna ga ik wedstrijden rijden en de Tour de France kijken”, dat zei Aniek in het voorjaar van 2018 toen we haar spraken over Equipe Mont Ventoux. Een interventie waarbij een groep jongeren een half jaar lang met elkaar traint om op de fiets de Mont Ventoux te beklimmen. Aniek maakte dat jaar deel uit van een groep Pluryn-fietsers die de uitdaging aandurfde. Eenmaal bovenaan de Franse berg aangekomen schreeuwde ze even dat ze haar fiets nooit meer aan ging raken. Maar toch stond ze een week later al weer op de trappers en hield ze zich aan haar vooraf gemaakte plan.

Cerebrale Parese

Aniek werd geboren met Cerebrale Parese (CP). Dit is een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt wordt door een beschadiging van de hersenen. “Bij jullie werkt het denkproces wat bij bewegingen maken hoort als een auto op de snelweg. De connecties zijn direct, snel en duidelijk. Mijn auto neemt de provinciale weg, het liefst nog ergens een zandpad, moet nog een paar keer keren, en komt dan een keer aan.” Als kind struikelde ze veel, kende ze haar eigen kracht niet en was ze erg onhandig.

Een carrière als topsporter lijkt dan misschien niet voor de hand liggend. Maar toen een van de begeleiders van Pluryn met Aniek ging trainen voor Equipe Mont Ventoux, zag hij meteen dat er een sprinter in haar zat. Daarnaast ontdekte Aniek op weg naar de top niet alleen haar liefde voor de wielersport, maar ook haar enorme bewijsdrang en doorzettingsvermogen. Na de Mont Ventoux gooide Aniek hoge ogen op de Paralympische talenten-dag, waarna al snel een officiële classificering volgde. Nog geen jaar later reed ze al in het oranje. Inmiddels zijn we acht jaar, talloze indrukwekkende baan- en wegritten en kilo’s aan eremetaal verder en is Aniek tweevoudig wereldkampioen.

Van Pluryn naar Papendal

Aniek woont in een zelfstandige woonruimte op sportcentrum Papendal en is fulltime topsporter. Zo'n groot succes in een relatief korte tijd klinkt als één grote droom, maar zoals echte wielrenfans wel weten: de weg naar de top is nooit gemakkelijk. “Als je een beperking hebt word je meestal onderschat”, vertelt Aniek, “mensen denken vaak dat je iets niet kan, dat het te veel voor je is of dat je jezelf overschat.” Persoonsgerichte zorg is volgens Aniek het antwoord. “Een beperking en topsport kan een hele mooie combinatie zijn. Maar je moet echt iemand treffen die je snapt, en daarmee om kan gaan. Ik zou zeggen: laat mensen proberen het beste uit zichzelf te halen. Ongeacht hun beperking. Laat me maar struikelen. Ik weet als geen ander dat ik altijd weer opsta.”

Ik ga voor goud

Ook spreekt ze over de ongelijkheden die ze ziet tussen sporters en paralympische sporters. “Het kan toch niet zo zijn dat als ik met vier zilveren medailles thuiskom, ik nauwelijks een sponsor kan vinden.” Toch voert de ambitie en strijdlust bij Aniek de boventoon. Haar volgende doel? LA, 2028. “Ik ga natuurlijk voor het goud op de spelen.”