De 14-jarige Abe at onlangs voor het eerst met zijn vader, moeder en twee broers ‘gewoon wat de pot schaft’. En hoewel dat misschien niet bijzonder klinkt, is dat voor dit gezin weldegelijk het geval: “Toen we Abe zijn eerste boterhamhapjes zagen eten, hebben we samen aan tafel zitten huilen over hoe bijzonder dat was. We hebben overal om hulp gevraagd en digitaal de wereld afgespeurd naar een oplossing. Blijkt de oplossing al die tijd 15 kilometer verderop bij SeysCentra in Malden te liggen.”  

Achter de altijd vrolijke en knuffelige Abe schuilt een jongen met complexe problemen: “Al op jonge leeftijd werd er bij Abe een licht verstandelijke beperking en autisme gediagnosticeerd”, vertelt Saskia, zijn moeder: “Vanaf dat moment hebben we eigenlijk alles omgegooid. Ik ben gestopt met werken en fulltime voor hem gaan zorgen.” Gaandeweg ontwikkelt Abe bovendien een ernstige eetstoornis. “Dat begon eigenlijk op hele jonge leeftijd, al bij de borstvoeding en zette zich later verder door”, vertelt vader Roderik. 

Pap en soepstengels 
Lang bestaat Abe’s dieet uit niet meer dan handjevol producten: “Pap in de ochtend, soepstengels, droge crackers, liga’s, een Danoontje en fruit uit een knijppakje. Een warme maaltijd bestond uit kroeppoek of frietjes. Veel meer was het niet. Om ervoor te zorgen dat hij toch voldoende voedingstoffen binnenkreeg, voegden we allerlei vitaminen aan zijn knijpfruit toe. Abe was gezond, gelukkig en groeide net als iedere jongen van zijn leeftijd. In die gedachte vonden we berusting.” Toch blijft Abe’s eetprobleem het leven van het gezin domineren: “We moesten ons overal verantwoorden. ‘Dat zou mij niet overkomen’ hoorden we vaak. Maar maak het Abe maar eens duidelijk.” 

Moeizame verjaardagsfeestjes, aangepaste vakantiereizen met een kofferbak vol eten voor Abe – hij is zeer specifiek in merk en verpakking – en altijd maar weer tekst en uitleg geven bij restaurants. Saskia en Roderik namen het voor lief. Totdat Abe’s gezondheid plots achteruitgaat: “We hadden er vrede mee dat dit was wat Abe de rest van zijn leven zou eten. Maar toen Abe in korte tijd meerdere malen ziek werd - hij verloor gewicht en kreeg wondjes in en rondom zijn mond - was dat voor ons het signaal om aan de bel te trekken.” 

Code kraken 
“Via de huisarts zijn we toen doorgestuurd naar een kinderarts in het Radboud ziekenhuis”, vertelt Roderik. “Uiteindelijk heeft die ons naar SeysCentra verwezen, een behandelcentrum voor kinderen met ernstige eetproblemen of langdurige onzindelijkheid.” Eenmaal daar, gaat het plots snel: “Aanvankelijk hadden we enige twijfels. We hadden al zoveel geprobeerd. Als ouders voel je je kind natuurlijk helemaal aan. Ook als het kind zich, zoals Abe, beperkt verstaanbaar kan maken. We waren heel erg benieuwd of het SeysCentra zou lukken om Abe’s code te kraken.” 

Na een aantal kennismakingsgesprekken start Abe eind augustus met zijn dagbehandeling bij SeysCentra, waar hij het ‘Picky Eating Program’ volgt: een wetenschappelijk bewezen methode om kinderen met eetproblemen gevarieerder te leren eten. “Met dat programma wennen kinderen – vaak met autisme – op gestandaardiseerde wijze aan de vorm, structuur en smaak van nieuw eten. Beloning speelt in deze behandeling een belangrijke rol. Voor Abe is dat speeltijd op zijn iPad.” Het werpt bijna meteen zijn vruchten af: “Al na twee dagen belde zijn behandelaar Jessie ons op dat Abe een stukje appel had gegeten. Een stukje appel!” 

Opmerkelijke vooruitgang 
Onlangs rondde Abe met succes zijn behandeling af. “Het is echt niet normaal wat ze bij SeysCentra in drie maanden tijd voor elkaar hebben gekregen”, glundert Roderik, zelf werkzaam in de sportbranche. “SeysCentra is echt de Champions League van de zorg. We zijn zo onder de indruk van alle kennis en passie. Ze zijn echt fantastisch. Dit gun je ieder gezin.” Saskia: “Het heeft ons leven veranderd. Alles wat Abe nu probleemloos op eet, is als een cadeautje. Maar we weten ook, dit is het begin; kleine hapjes, kleine stapjes.” 

Naar de website van Seyscentra