Ze lijken op elkaar, groeien samen op en hebben allebei ‘soms chaos in het hoofd’. Toch staan de Utrechtse tweelingbroers Gino en Joey (15) echt hun eigen mannetje: “We zijn dan wel vier handen op één buik, maar zitten wel anders in elkaar.” Bij zorgboerderij De Dijckhof, een woon- en dagbehandelingslocatie van Pluryn in Driebergen, kunnen ze allebei op eigen wijze zichzelf zijn: “We werken hier zelf, maar toch ook samen, aan een mooie toekomst.”  

De Dijckhof is een woon- en dagbehandelingslocatie voor jongeren die om uiteenlopende redenen thuis en/of op school vastlopen. Vaak liggen er psychiatrische problemen aan ten grondslag. Dat geldt ook voor Gino en Joey, die er sinds januari 2020 kind aan huis zijn. De tweeling werkt er met een integraal dagprogramma aan hun leerdoelen: “We beginnen iedere dag met een uurtje Nederlands, Engels of rekenen. Meer houden we door onze concentratieproblemen niet vol. Daarom ging het ook mis op de school voor speciaal onderwijs waar wij hiervoor zaten. Na dat uurtje gaan we door in ons werkgebied.”  

Voor ieder wat wils
De zorgboerderij maakt onderscheid in vier werkgebieden: Binnenwerk, waar Gino werkt, Tuin, Land en Dier en Joey’s werkveld Onderhoud en Klussen. Waar Joey zijn plek helemaal heeft gevonden, lijkt Gino nog te twijfelen over zijn verdere daginvulling: “Bij Binnenwerk ga je aan de slag in de keuken en leer je over het huishouden. Ik houd van een praatje maken, beetje kletsen en dat kan bij Binnenwerk heel goed. Maar ik zou ook graag in de tuin werken. Ik heb sinds kort een moestuintje en vind het heel leuk om daar groente te kweken.” Joey zit precies waar hij moet zitten. Hij houdt van vuile handen en keihard werken: “Geef mij maar een klusje en ik ga keihard aan de slag. Timmeren, zagen, schilderen. Ik stop niet voordat het af is.” 

Pablo Escobar 
Zo daadkrachtig als hij nu klinkt, zo kwetsbaar was Joey nog een aantal jaar geleden. Ook nu nog volgt hij – in tegenstelling tot zijn broer Gino – therapie en slikt hij medicijnen: “Ik was echt een jongen van de straat. In Overvecht, de wijk waar wij vandaan komen, is het echte straatleven nog een ding. Ik werd daarin meegesleurd. Had vrienden die een slechte invloed op mij hadden en kwam daardoor regelmatig in aanraking met de politie. Ik keek op naar jongens als Pablo Escobar. Je weet wel, de grote mannen met veel geld. Gelukkig ben ik op tijd met die manier van leven gestopt, al was er wel een nachtje in een politiecel voor nodig.” Vanaf de zijkant zag Gino het allemaal met lede ogen aan: “Ik was wel normaal. Zat gewoon thuis bij mama. Ik vond het helemaal niks. Ik zag hem zijn leven verkloten, maar dacht tegelijkertijd ‘mij niet bellen’. Ik ben blij dat hij er nu ver van wegblijft. Het straatleven is geen leven.”  

Bij de Dijckhof is bij beide de rust wedergekeerd. De tweeling blijft er in ieder geval tot ze 18 jaar zijn en kunnen zelfs nog langer blijven als dat nodig is. Het geeft ze de rust en het vertrouwen om stapsgewijs te werken naar een vervolgopleiding, plek op de arbeidsmarkt of arbeidsmatige dagbesteding. En waar dat gaat zijn? Joey: “Ik hoop dat ik bij mijn stagebedrijf - een klusbedrijf - kan blijven werken. Het gaat echt heel goed en is heel leuk.” Gino: “En ik droom van een baan als interieurstylist.” 

 

Meer weten over de Dijckhof? Klik hier voor de folder.