Lang ging het niet goed met Marvin (20). Kort na zijn achttiende verjaardag vertrok hij bij de instelling waar hij destijds woonde. Er werd daar niet samen ‘met’ hem gewerkt, maar juist ‘tegen’ hem, vond hij. In het gebruiken van drugs vond hij een vlucht, tot hij op een helder moment besloot dat dit niet zijn toekomst was en aanklopte voor hulp. Ruim een jaar woont Marvin nu bij de Mr. Jonkerweg, een buitenhuis van Plurynlocatie Jan Pieter Heije. Daar gooit hij zelf - met een beetje hulp - het roer om: “Ik zit hier voor mezelf, zodat ik over een tijdje weer een stap kan maken”.  
 
Marvins jeugd is niet gemakkelijk. Lang gaat het thuis – bij zijn moeder – goed, tot hij in de puberteit terecht komt en er steeds meer ruzie ontstaat. Nadat de situatie escaleert, vraagt hij zelf bij de gezinsondersteuner of hij uit huis geplaatst kan worden: “Ik had steeds vaker ruzie met mijn moeder en mijn zus en maakte zelf veel foute keuzes. Op een gegeven moment ging dat gewoon niet meer, waarna ik in een gesloten instelling werd geplaatst.” Daar wordt Marvins situatie niet veel beter. “Ik vond de manier waarop er daar met mij werd omgegaan niet prettig. Er werden werkdoelen voor mij gemaakt, zonder dat ik daar zelf iets over te zeggen had. Toen ik 18 werd - en dus zelf mocht beslissen – ben ik daar weggegaan.”  

Aan jezelf werken 
Via allerlei omwegen, onder andere een instelling die Marvin helpt bij zijn verslaving, komt Marvin in februari van 2020 in Renkum bij de Mr. Jonkerweg van Pluryn terecht; een (vervolg)voorziening voor jongeren en jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking en complexe problemen, zoals ADHD, trauma- of hechtingsproblematiek of een autisme spectrum stoornis. Hij start er op de leefgroep, waar hij met andere jongvolwassenen woont, en stroomt later door naar een eigen zelfstandige studio van de Training Begeleid Wonen (TBW). Laura van Gaal, zijn persoonlijk begeleider van het eerste uur, zag Marvin in een jaar tijd grote stappen maken: “Hij is altijd zichzelf gebleven in zijn enthousiasme en persoonlijkheid, maar heeft veel bereikt in het omgaan en verwerken van zijn problemen. We zijn veel gesprekken aangegaan, over zijn valkuilen, doelen en dromen. Omdat zelfstandigheid hier voorop staat, is Marvin uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor het waarmaken van zijn doelen. Wij ondersteunen hem daarbij, maar doen dat nu – anders dan bij eerdere instellingen waar Marvin woonde - wel meer op afroep. Hij moet zelf bij ons aankloppen als hij ergens mee zit of hulp nodig heeft. Natuurlijk stappen wij als het nodig is ook wel eens op Marvin af, maar over het algemeen gaat het zelf om hulp vragen hartstikke goed.” 

Toekomstdromen 
Het zelfstandiger wonen bij de Training Begeleid Wonen was even wennen voor Marvin: “Ik ben heel erg van de gezelligheid en ben dus nog heel geregeld bij de leefgroep te vinden voor een kop thee.” Dat sociale karakter komt ook bovendrijven als Marvin het over zijn toekomstplannen heeft. Vanuit TBW keek hij het afgelopen jaar in de keuken bij verschillende werkplekken. En na veel proberen en aftasten, lijkt Marvin nu zijn roeping gevonden te hebben: “Ik heb zometeen mijn eerste proefdag in een verzorgingstehuis. Daar kijk ik al de hele dag naar uit. Ik vind het fijn om met mensen te werken, daar word ik blij van. Ik hoop daarom ook dat ik na de zomer bij het REA College kan beginnen aan een zorgopleiding, want daar zie ik mijn toekomst. Niet hier in Renkum trouwens, maar in de buurt van mijn broers en zussen – hij heeft er wel 7 - in Almere. Dat is mijn hoofddoel voor de toekomst; wonen in mijn eigen appartementje in Almere met nog een beetje ondersteuning aan huis.”