Samen zijn ze goed voor bijna 50 jaar ervaring. Marian Megens (links op de foto) en Anita Pors (rechts op de foto) zijn twee (van de) doorgewinterde veteranen van JaDoen, een dagbestedingscentrum van Pluryn in Druten. En ander werk? Daar dachten ze nooit over na: “Er is hier met de tijd zoveel veranderd, dat het telkens voelde als nieuw werk”, geeft Marian aan. Anita: “Bovendien blijft het werken met de mensen hier gewoon heel erg leuk. We maken het leven hier een beetje leuker. Dat is zo waardevol.”
Toen Marian in 1992 bij JaDoen, toen nog Activiteitencentrum Druten, als zorgmedewerker binnenkwam, was bijna alles anders. “Het was hier een drukte van jewelste. Op het hoogtepunt waren hier soms wel 40 cliënten. Vaak met een zware (lichamelijke) beperking. Het team bestond toen uit allerlei specialisten. Er waren zorgmedewerkers, activiteitenbegeleiders en een teamleider. Nu werken we met een kleiner team.” Anita, activiteitenbegeleider van oorsprong: “De grote omslag kwam toen wetgeving veranderde. JaDoen is daardoor steeds wat kleiner geworden. Nu komen hier ongeveer tien cliënten en zijn er dagelijks twee medewerkers. We zijn allemaal wat meer allround medewerkers geworden.”
Voor iedereen wat wils Marian: “Bij JaDoen komen allerlei mensen. De doelgroep is heel breed. Er zijn hier mensen met niet-aangeboren (hersen)letsel. Maar ook mensen die met een beperking geboren zijn.” Anita: “De eerste paar weken komen mensen hier proeven. Wat kan JaDoen bieden? Wat past bij me? Zo leren we elkaar beter kennen.” Marian: “We vinden eigenlijk altijd met iedereen de juiste activiteit. Is het er niet? Dan creëren we het.Binnen het redelijke natuurlijk. Je treft hier keukenprinsessen en knutselaars, maar ook mensen die graag achter de computer zitten.” Anita: “Onze kracht zit vooral in het achterhalen wat iemand graag wil en het faciliteren en begeleiden van de weg daarnaar toe.”
“Dat is soms best pittig”, geeft Anita aan: “Maar we hebben fijne collega’s en enthousiaste vrijwilligers en stagiaires. Je ziet bovendien dat de mensen die hier al wat langer komen, soms weer best veel zelfstandig kunnen. Langzaam gaan ze vooruit. Het helpt ook dat we hier in het gebouw samenwerken met fysiotherapeut, een ergotherapeut en een logopedist. Mensen kunnen hier als het nodig is dus, als onderdeel van hun dagbesteding bijvoorbeeld, ook therapie volgen.”
Kleine stapjes Dat kleine stapjes soms het verschil maken, merken Marian en Anita dagelijks: “Er is hier een dame die na haar hersenletsel bijna alles opnieuw heeft moeten leren. Ze wist dat ze naaien leuk vond, maar had geen idee meer hoe het moest. Stap voor stap hebben we het met haar doorgenomen: steekje hier, naaldje daar. Inmiddels maak ze deel uit van een groep vrijwilligers die Droom-dekens naait en heeft ze daarmee haar sociale kring vergroot. Die ontwikkeling is echt niet voor iedereen weggelegd. Maar toch: Als mensen groeien en plezier hebben, is onze missie geslaagd! Prachtig toch?”