“Ze scholden mij uit voor varken en gooiden mijn brood weg.” Door pesterijen op de basisschool loopt het zelfvertrouwen van de inmiddels 18-jarige Kim een flinke deuk op. “Rond mijn dertiende kreeg ik, achteraf gezien, de verkeerde vrienden. Ook had ik verkering met een man die ruim tien jaar ouder was”, vertelt Kim. “Terwijl ik dacht dat ik eindelijk gelukkig was, liep het helemaal uit de hand.”

Onder invloed van de vriendengroep en haar volwassen verkering leidt Kim niet het leven van een dertienjarige. Ze gaat niet naar school en begint met blowen. “Mijn ouders hadden geen vat op mij, want ik deed alleen nog maar wat ik zelf wilde. Nadat Kim een heel weekend van huis blijft, haalt de politie haar weg bij haar vriend. “Ik snapte niet waarom er zo’n probleem van werd gemaakt”, vertelt Kim. Thuis bij haar ouders zaten allemaal hulpverleners te wachten. Kim krijgt te horen dat ze uit huis wordt geplaatst. “Ik dacht dat ik met een weekje wel weer thuis zou zijn”, vertelt ze. Dit loopt echter anders. 

Er kwam weer structuur
Kim wordt geplaatst bij Pluryn in Almelo, waar ze op een groep terechtkomt. Daar verandert haar gedrag niet meteen: “Ik bleef spijbelen en liep vaak
weg. Gewoon naar mijn vriend.” De omslag komt op het moment dat Kim naar een andere school moet. Omdat ze nu elke dag met een busje wordt gebracht en gehaald is het spijbelen verleden tijd. Ook haar telefoon krijgt ze nog maar beperkt in handen. “Er kwam weer structuur in mijn leven”, vertelt ze. Het contact met de vrienden werd minder en zelfs de verkering ging uit. 

Dyslectisch
De eerste stap is wanneer Kim weer begint te eten. Doordat ze lange tijd geen ritme had en veel was gepest met haar postuur, at ze nauwelijks nog. De volgende doorbraak is wanneer Kim op school wordt getest op dyslectie. “Uit de test bleek dat ik zwaar dyslectisch ben”, vertelt ze. “Iets wat mijn ouders al jaren dachten maar waar mijn vorige scholen niets mee hadden gedaan. Daar zeiden ze dat ik gewoon dom was.” 

Nog tien jaar studeren
Door de diagnose dyslectie ziet Kim in dat ze niet te dom is om iets te bereiken in het leven en bloeit ze helemaal op. Kim kiest voor de richting Zorg en Welzijn en dit blijkt haar op het lijf geschreven. “Ik heb mijn diploma en werk nu fulltime in de ouderenzorg”, vertelt ze stralend. “Maar in september ga ik weer naar school hoor. Het is mijn droom om door te leren tot verpleegkundige op de spoedeisende hulp.” Dat dit nog zo’n tien jaar studeren betekent, vindt Kim helemaal niet erg. Ze kiest haar eigen pad voor de toekomst en laat zich niks meer aanpraten. Sinds een jaar of twee woont ze weer bij haar ouders en samen hebben ze hun draai gevonden. “Mijn dramatische verleden heb ik een plekje gegeven en afgesloten. Ik denk dat ik nu er wel kom”, aldus Kim.”